Glansandi glamúr blað
sagði mér hvað er að
og hvað ég get gert
til að komast á rauða dregilinn
skömmustuleg á svip
ég stend fyrir framan spegilinn
en verð stolt eftir augnablik
tek upp beittan hnífinn
og sker í burtu allt spik
vitiborin menntuð
kvenréttindakona
samt er spegillinn enn þá
að sýna mig svona
mynd af appelsínuhúð og fellingum
sama hvað ég skoða mig í mörgum stellingum
hugsanir harðorðaðar hatursfullar
hef lengi ætlað að grennast
er samt ekki þung
en vil ná taki á þannig rútínu
á meðan ég er ung
til öryggis ef ófríska eða aldur
veldur auka pressu
vil ekki sjá sjálfa mig sem ennþá meiri hlessu
handleggirnir stilltir upp ef kjóllinn er ermalaus
lærin og maginn í felum, listinn er endalaus
afhverju er mér ekki sama
þótt ég viti allt sem ég veit
af hverju finnst mér
mikilvægt að verða aldrei feit
af hverju er þetta enn þá sama sagann
ég get ekki horft í spegilinn
án þess að draga inn helvítis magann
Hvað vegur þyngst?
Skaðsemi offitu hefur verið í umræðunni í fjölmiðlum upp á síðkastið og offita jafnvel kölluð sjúkdómur sem heilbrigðiskerfið þurfi að bregðast við. Manneskja í yfirþyngd sem kemur til læknis vegna heilbrigðisvanda gæti því búist við að tölurnar á vigtinni vegi þyngra en upplifun og sjúkrasaga.
BMI skilgreinir offitu sem allt yfir þrjátíu stig í kerfinu þeirra flokkast sem offita. 25-30 stig er yfirþyngd. En það þarf ekki mikið til að komast yfir þessi þrjátíu stig. Til að mynda þarf manneskja sem er 170 cm á hæð ekki að vera meira en 87 kg til að flokkast sem manneskja með „offitusjúkdóm“ og það er ekki gerður greinamunur á körlum og konum.
Ef við höldum aðeins áfram með þetta dæmi þá er manneskja sem er í þessari hæð og þyngd að nota stærðir 40-42 eða large, ekki extra large eða extra extra large.
Er þá bein tenging á milli þess að vera feitur og vera óheilbrigður? Er manneskja sem er á réttum stað á BMI stuðlinum þá með allt á hreinu?
Skaðsemi megrunarkúra fyrir andlega og líkamlega heilsu hefur margsannað sig og nú eru komin ný inngrip, þar má nefna lyf og aðgerðir sem eiga að leysa þennan vanda fyrir fullt og allt.
Læknir getur þá mælt með aðgerð eða lyfjum fyrir einstakling vegna þess að hann er tæknilega séð með sjúkdóm.
Aðgerðir og lyf
Inn á hóp á Facebook sem er tileinkaður fólki sem hefur gengist undir slíka aðgerð er fjöldinn allur af færslum frá fólki að glíma við alvarleg vandamál eftir aðgerðir. Þar má til dæmis sjá færslu frá einstakling sem getur ekki nærst og spyr hvað er til bragðs að taka. Svörin eru að þetta sé eðlileg aukaverkun og næring í æð eða næring í sondu sé lausn sem margir hafa þurft að nýta sér.
Einnig má sjá fjöldann allan af færslum frá fólki sem fær ekki sömu virkni út úr lyfjum og það fékk áður fyrr og eru ráðvillt um hvernig eigi að bregðast við. Þetta eru einstaklingar á lyfjum við flogaveiki og geðlyfjum svo dæmi séu nefnd. En óhugnanlegt þykir mér þó að sjá að margir af þessum einstaklingum voru ekki í mikilli yfirþyngd en voru þó með sjúkdóminn offitu.
Ég velti því fyrir mér hvenær læknar mæla með alvarlegum inngripum og hvort það sé gert í tilfellum þar sem þau eru óþarfi.
Við erum mismunandi eins og við erum mörg og því mismunandi hvernig við lítum út, það getur varla verið að ein þyngd sé sú eina rétta og að heilbrigði líti eins út á öllum.
Skilaboðin sem umræðan er að senda er því óhugnanleg enda er verið að jaðarsetja fólk í yfirþyngd, setja þau í ákveðinn kassa og þyngdin þeirra er sama og tap.
Í umræðunni hefur verið fjallað um aukningu á offitu en annað sem hefur líka aukist eru átraskanir. Birtingarmyndir átraskananna eru ýmsar þótt þetta orð sé oft tengt við manneskju sem minnir helst á beinagrind. En fólk með lotugræðgi getur verið í hvaða þyngd sem er. Einnig eru sumir einstaklingar með lotuofát eða binge eating disorder og aðgerð eða lyf laga varla undirliggjandi orsök röskunarinnar.
Ljóðið sem er hér í byrjun fannst mér vera ágætur inngangur inn í þennan pistil því að það að vera feitur getur ekki verið fallegt ef það er einkenni af sjúkdómi. Sjúkdómi sem er mældur með reikniformúlu frá árinu 1830.
